” Cuntriastu ccu ra luna “
Chissa ni cuggjiunia
Póvaru Mastru Brunu
quant’àppa ‘mu ndi vida
e’ quant’àppa ‘mu grida
fin’a mo’!
Cu sapa chi nci vo’
‘mu cangiría furtúna…
forsi chi tu, uhé luna,
sapiríssi
si ‘n casu volaríssi,
datu chi tuttu púoi,
cà cu li giri túoi
puru niscímu… ” ”
Fúocu, quantu patímu!
Jio spàrti mo’ sapía
ca mancu ‘n casa mia
púozzu muríri?
‘Mu mi ndi pózzu jíri
vuría, aluménu a pédi,
ca si ‘n casu adapédi
víegnu menu
vuría ‘mu sugnu, arménu,
vicin’a cu mi ciàngia,
e no’ a cu mi scàngia
pi` ‘nu cani.
Vínni ‘m’abbúscu pani,
e quasi non puténti,
ed a ‘mmíenzu ‘st’aggénti
sù ‘nú ‘stranu;
e si sutt’a ‘stu vanu ,
l’úocchji pi’ sempi chjiúdu…
si m’attérranu nudu
è puru assai!
E dipúoi (non sia mai) ,
sup’a ‘stu cúorpu múortu,
senza mancu cumpúortu
di ‘na cruci
la notti, quandu luci,
tu trúovi ardíchi a spini
chi cancéllanu ‘n pini
a Mastru Brunu…
Non críjiu ca ‘stu dunu
lu Cielu nci stipau,
cúomu ca puru ‘nzurtau
lu Patritíernu!
Però picchí lu ‘Mpíernu
pi’ mmia cumíncia prima
e cu arróbba e jiestíma
si la goda?
Su’ píejiu di cu froda
sup’a ‘nà martiddata:
chid’anima sciancàta
di l’avaru?
Quant’agghjiuttívi amàru
‘ntra ‘st’esistenza mia…!
Luna, ,si no’ niscía
quant’éra míegghjiu!
Ma mo’ chi cazzu pígghjiu
ca ti lu cuntu a ttia;
para ca síenti, a mmia
‘ntra ‘sta, nuttàta?
Tu, già, non si’ ‘mparàta?
Cchjiú crudéli di chistu!
si ti gustàsti a Cristu
chi muria
jio mo’ chi bolaría,
di mia ‘mu síenti péna!?
Tu ti gúodi la scena
e passi avanti…
‘Ntra ‘stu mundu briganti,
chjinu di rivuturi,
di chjióva, di dulúri
e patimíenti tutti l’abbertimíenti
cuntra l’inimicízzia,
pi’ la bona amicízzia,
e lu pirdúnu
li fannu a nnúi, chi ognúnu
atru non suspiramu
e ciangíendu circámu
‘a fratillánza
di chidi chi la pànza
pórtanu sempi chjína:
di chídu chi camína
‘nu bastuncínu:
lu riccu signurinu
chi màncu ti salúta.
e chi sulu t’aiúta
pi’ mu múori…
Sàcciu si fazzu arrúri!
Cu è c’aviría ‘mu ceda:
lu povaru, ch’è preda,
o lu tirannu?
Idi, chi fannu , fannu,
hannu sempi raggiúni:
sprúttanu lu minchjiúni
e l’ignoranza.
Pi’ chissu la criánza
quasi sempi pirdívi,
e frustai múorti e vivi
ad unu ad unu.
Si púoi spari a carcúnu
la leggi ti ruvína;
però a cu t’assassína
cu’ la fami
nci ràpira li mani
e spàrti li prutéggia…
e nnui, pi’ ‘nu ’ mannéggia,
simu rei!
Di ‘mpami fariséi
lu mundu è chjínu paru,
cà si mortipricàru
a non` finíri…
E putímu durmír…!
non nci nd’è cchjiú ripàru:
di lu ‘Mpíernu scappàru
li dimúoni!
‘ntra li puopulazziúoni
si pirdíu la cuscíenzal
Non c’è cchjiú pruvidienza
pi’ nu’ àtri.
Sulu lu Tíernu Patri
sapiría chi mu fa…
jio nci lu dissi già
cúomu la píenzul
Ma tu, cu’ ‘stu silíenzu
chi ‘nzúrta puru a Ddio,
vidi lu cúori mio
com’è chi ciángia!
E cu divérta e màngia
‘ntra ‘sta bella siràta,
e cu fa sirinàta
e cu si sciala
e cu cu’ la cicàla
si ménta e canta guai…
tu passi, ti ndi vai,
ti ndi strafútti,
e supa di nui tutti
muta tu t’írgi, e ‘nchjiáni…
lu stíessu fai dimàni
e nui… murímu!